Allaha könüldən iman gətirməyən, Allahın hədlərini tanımayan, Allahdan qorxub-çəkinməyən insanlardan möminlərə dost olmaz. Hər şeydən əvvəl, bu insanlar Allahın sevmədiyi kəslərdir. Allahın dostluğunu, sevgisini və rizasını qazanmaq istəyən mömin, əlbəttə, Onun sevmədiyi, hətta Ona düşmən olanları dost tutmaz. Bu hərəkəti ilə Allahın dostluğunu və razılığını itirəcəyini bilər. Allah möminləri bu hərəkətdən çəkindirmişdir:
Ey iman gətirənlər! Möminləri qoyub kafirləri dost tutmayın! Məgər Allaha öz əleyhinizə açıq bir dəlilmi vermək istəyirsiniz? (Nisa surəsi, 144)
İman gətirməyənlər dostluğa layiq deyillər. Əvvəla, onlara güvənmək olmaz. Şəxsi mənfəətlərinə, nəfslərinə və ya təkəbbürlərinə zidd olduğu üçün Allahın ayələrindən üz döndərən, Allahın dostluğunu itirməyi qəbul edən bir insanın hər hansı adamla dostluğunda sadiq və vəfalı olması da gözlənilməz. Əlbəttə, öz mənfəətinə zidd olduqda dostunu da tərəddüd etmədən tərk edər. Hətta işinə yaradıqda ona xəyanət etməkdən də çəkinməz.
İnkarçılar əsla həqiqi mənada fədakarlıq etməzlər, çünki bütün həyat və düşüncə tərzləri eqoizm üzərində qurulmuşdur. Dost dedikləri insanın axirətdəki vəziyyətini düşünməz, onu cəhənnəmdən uzaqlaşdırmaq üçün yaxşılığı əmr edib, pislikdən çəkindirməzlər. Qısaca desək, həqiqi dost xüsusiyyətlərinə malik deyillər. Allah bu cür insanların müsəlmanlara düşmən olduğunu bildirmiş və onları dost tutmamağı əmr etmişdir:
Ey iman gətirənlər! Özünüzdən başqasını özünüzə dost tutmayın. Onlar sizin barənizdə fitnə-fəsad törətməkdən əl çəkməzlər, sizin əziyyətə düşməyinizi istəyirlər. Həqiqətən, onların sizə qarşı olan ədavəti ağızlarından çıxan sözlərdən aşkar olur. Amma ürəklərində gizlətdikləri isə daha böyükdür. Əgər düşünüb dərk edirsinizsə, ayələri artıq sizə izah etdik.